در طبیعت گم نمیشه . حتی اگر ما نبینیمش . 

 

چقدر خداروشکر ، توبغل دخترمخمل مم . چقدر این لحظه ها دلنشینه که درآرامش وسکوت خونه خوابن .. و ترنم نبض قلبشون بهترین موسیقی  خونه اس. 

بغلی که از بدو تولد دخترم ازش دریغ کردم تا به کمک پدرش بشتابم ‌ .

پدری که ازهر طرف مورد حمله بود تا در جایگاه مردی ناتوان قرار بگیره . 

ومن تلاشهای صادقانه شو در گلهای زیبای اندیشه ثبت کردم که یادگار بمونه . 

که خودم و فرزندامون ، و همه هست بدونه که ازهیچ تلاشی به بضاعت وحتی فراتر ازتوان خودمون دریغ نکردیم. اگر راهشو اشتباه رفتیم . دراین اشتباه ، همه سهم داریم . 

دوستان همراه م ....

حالا که مجالی و فراغتی شده ... دست ازیقه گیری هم وحتی خودمون ،برداریم. فکر کنیم . به هم کمک برسونیم . که بدونیم کجا وچطور اشتباه کردیم . تغییر بدیم اوضاع رو ...

درمیان داشته هامون ، فقیریم .

فقیر اونه که ندونه چی داره . 

در دنیای مجازی غرق نشیم. که بهترین بهانه برای فکرنکردن و پاک کردن صورت مساله و قایم شدنه . 

شکر. من خودم . پسرم خونه اس . طرف گوشی نمیرم.دخترمم که به محض اعلام نیاز توجه ...

مادر به من بتوجه ... 

سریع کنارمیزارم. مطالعه . بافتنی و حتی این جارو ..‌ 

که البته دخترم با اون توان کم نظیرش در تحلیل مساله ، درهرفرصتی ،ساعتها باهم درخصوص حق خودمون به داشتن آرامش و احترام و اعتماد صحبت میکنیم و برنامه میریزیم و تلاش میکنیم ..و راه پیدامیکنیم  . .ویامی سازیم . به یاری خدای بزرگ که از طریق هم اندیشی هامون به مون میرسونه ..‌ عزیزمون !