گاهی یاد فانوس می افتم. ساختمان تنهایی که در گوشه ساحل ، با وجود اینکه از یاد ما میره . نقش مهمی در هدایت کشتی ها داره.

میدونید حافظه ما ایرانی ها انگار کوتاه مدت. شده. ببخشید خودمو عرض میکنم.‌ یادمون میره. اینه که راحت قدرتی قوی مانند رسانه میتونه باما بازی کنه. هربار با طرح و برنامه ریزی موضوعاتی که مردم پسنده ،سرگرممون میکنن. زمان میخرن. برای اینکه چه نقشه ای رو پیاده کنن. چه دام دیگه ای ...نمیدونم. 

تواین آشفته بازار دلیرمردان و بزرگان مون ،شبیه اون فانوس دریایی شدن. واقعا ...

صبح خانم کتاب دار ، ازم تحصیلاتموپرسید گفتم ریاضی فیزیک وحسابداری . تعجب کرد. 

خودم داشتم فکرمیکردم، که اثر آغشته شدن ریاضیات با فضای ادبیات ذهنی م ، معجون تازه جذابی شده اتفاقا.

یه جا نوشتم. که :

حدی که درعالم ریاضیات به وسعت اندیشه های خود بستیم، برای خودبستیم. 

هربار ،با آوردن صفری در مخرج کسر اندیشه مان ، مارا به بینهایت دیگری می کشاند محبوب (: